دفتر شعر کودک

بابا چه ماه است زیر کلاه است         گلخنده های اوقاه قاه است

موی سپیدش   چون ابر پاره             برگرد او من   هستم ستاره

یک خواهر من   ناهید گویند            نام برادر جمشید گویند

امّا که مادر مشغول کار است           خورشید خانه فکر ناهار است

دفتر شعر رها در وادی خیال

تمام دلخوشی ام کوچه های بارانیست

که انعکاس دست هزار رنگ هستی را

 به سنگ فرش غباربسته بشمارم

ونور مه گرفته ی فانوس خسته ی راه

که جان تازه دمیده است روح مردگانش را

نمی رسد به من آن شب که شاد در خوابم

نگاه خیس وعرق کرده ی تن شب بو

که در درون وجودم صفیر می کشید

سلام تشنه ی تیز مرا جوابی بود

ترنم نفس خیس باران باز

که از تلاطم امواج من می ریخت

به بوسه ی گس رنگ سپیده می تابید

درآن کشاکش سرد میان برگ ومغاک

مرانه چاره زبی چارگی ها بود

زروی آبله گون زمین هراسم بود

هوای مه گرفته چه داشت که مستم کرد

که بوی ملتهب یاد بی بهاری را

دراندرون خزانم به عینه بنیوشم

تمام دلخوشی ام کوچه های بارانیست

که با صدای خسته ی آن گام خیس در باران

چو قطره های پراکنده باز می گردم

درارتعاش میان غبار وسنگ وسکوت

چه ناله ها که فضارابه چنگ خود آلود

همیشه من به عروج درخت خندیدم

مرا به ناله ی  مجروح برگ می بندند

ومرحمتی را به قلب باد آرند

که تا نزند باد دوباره تازیانه شان

تمام دلخوشی من کوچه های بارانیست

وجستجوی تمام کلیدهایم را

که با ترنم چشمان توباز می جویم

چه خوب شد که رسم گریه دانستم

که بارش تند غبار چشمانم

تمام دلخوشی دلشکسته ای   باشد

دفتر شعر 3رضا عیسی آبادی

درکلاس درس

       حوصله ی کودک خاطی سررفت

      ومعلم دررفت

 

 

*

دفتر شعرآمان عومور(ترکی)

آمان عؤمؤر

*(1)

کؤچه لردن گچیرم گچمیش عؤمؤریادالیرم

قلبیمه  غصّه  توتوب  ناله  و  فریاد   الیرم

      سینه می گؤگرچینه دوشوبدو زیندان دیبینه

   قلم  و  کاغذ    الینن   اونه   آزاد    الیرم

 

 

*(2)

دفتر شعر خاطرات خط خطی

کودکانه

 

 

کودک دلم

 

 

بی توبودن را

 

 

بسیار بهانه می کند

 

 

وسر به هوای بادبادک تو شده

 

 

بر پشت بام غفلتش

 

 

می ترسم که بیفتد وزمین گیر تو شوم

 

 

حال که پرواز راشناخته است.

 

 

خیالش که هرجایی ورهاست

 

 

پروانه ی تواست

 

 

بیا وباش

 

 

می توانی چراغش باش.

 

 

پای رفتنش هنوز

 

 

دویدن را تاب ندارد

 

 

توکه اورا به بیابان می کشانی اش

 

 

ای سراسر گلستان من

 

 

باش وباش

 

 

لبخندی کشیده بر لبانش باش

 

 

سرمه ی شاد ابروانش باد

 

 

*

دفتر شعر 2 رضا عیسی آبادی

دفتر شعر 2 رضا عیسی آبادی

بیا که سرو چمن خاک راه دلدار است                       نشسته گل به گلستان حزین و بیمار است

 

 

ترحّمی بنما ای گل همیشه بهار                             که بوی غنچه ی نرگس سرآمد کار است

 

 

*

 

 

شب است و ابری دوران و پهنه تاریک است             کنون که راه رسیدن به قله باریک است

 

 

درانتظار فرج تا سحر نمی خوابم                            شنیده ام که رخت را طلوع نزدیک است

 

 

*

دفترشعر 1 رضاعیسی آبادی